عاشق که باشی باران و بهار و چتر بهانه است،

عاشق که باشی همیشه خیسی از باران نبودن کسی که

وجودت سراپا تمنای خواستن اوست،

عاشق که باشی وقتی نباشد بهار برایت پائیز است

و پائیز تا همیشه ی آمدنش پائیز خواهد ماند،

عاشق که باشی هم صدای باران بهاری می شوی

و می باری تا بلکه حسرت ندیدنش پایان یابد،

عاشق که باشی غم که به سراغت بیاید

دست به دامان آسمان می شوی تا ببارد

و اشکهایت را با خود بشوید و ببرد،

عاشق که باشی چشمانت همیشه ی تاریخ خیس

و چشم به راه جاده ها خواهد ماند،

عاشق که باشی غروب های بارانی بهار

دل عاشقت را بیشتر به آتش می کشد،

عاشق که باشی دلت می خواهد فریاد بکشی

که دلم تنگ است،